Nastrój Świąteczny zapada w Sen ...

                   

Życia ciągle mi mało,...szukam, tworzę, wymyślam...

zachwycona trendami, zdołowana krzykiem budżetu domowego... szukam pocieszek.

W wielkim zakurzonym mieście dostrzegam wyłącznie zaskakująco duże  szyszki na sośnie, która nie che pogodzić się z faktem, iż święta minęły.

 W zatłoczonym autobusie dostrzegam delikatnie umalowane paznokcie zmęczonej po całym dniu pracy nieznajomej  towarzyszki podróży...

Na klatce schodowej wyczuwam zapach perfum... poznaję to sąsiadka spod 7, gdzie ona biegnie o tej godzinie...hmmm jak zwykle - po zakupy.

Widzę kolorową młodzież, łamiącą wszelkie konwenanse, łącząca style, wesołą i zwyczajnie piękną.

Widzę pięknych starych ludzi ...

Przymykam oczy na niedoskonałości...

Nie chcę, nie chcieć rano wstawać, wymazałam  ze słownika „znowu to samo?????”,

I nastaje wieczór, Boże jakie to trudne...nie widzieć  przygnębionych narzekających wokół ludzi...którzy niczym grypa prątkują złymi emocjami  

Wychodzę z domu pełna entuzjazmu, wracam przygnębiona i smutna...

Wtulam się w pościel, , cieszę się z mojej pracy,  dzieci  świat widzą wyłącznie kolorowo... pomogą mi na nowo wyregulować ostrość widzenia...

                   

Choineczki, w specjalnie przygotowanym pudle, otulone krepiną wędrują na zasłużony odpoczynek...
                                   Ciekwawe, które rączki, będą pamiętały swoją pracę...